Why the wise not always knows the best? „Defense of the fools” of Wojciech Mier

Artykuł został poświęcony analizie wiersza Wojciecha Miera Obrona głupich. W centrum zainteresowania znalazło się pojęcie głupoty, które od zawsze budziło szereg kontrowersji. Tekst nie koncentruje się jednak wyłącznie na przywołaniu definicji samego terminu, ale konfrontuje go z poglądami samego poety i jego indywidualnym podejściem do kwestii szczęścia. Prowadzone rozważania dotyczą również miejsca głupoty w kulturze epoki Oświecenia – wieku triumfu rozumu i czasu znaczących odkryć w różnych dziedzinach nauki, jej bliskości z pojęciem szaleństwa, a także postrzegania obu zjawisk i ich przejawów przez społeczeństwo.The article was devoted to the analysis of Wojciech Mier’s poem Defense of the fools. The concept of stupidity, which has always aroused a lot of controversy, became the center of attention. The text, however, does not focus only on recalling the definition of the term itself, but confronts it with the views of the poet himself and his individual approach to the question of happiness. Conducted considerations also concern the place of stupidity in the culture of the Enlightenment – the age of triumph of reason and the time of significant discoveries in various fields of science, it’s closeness to the notion of madness, as well as the perception of both phenomena and their manifestations by society